Nie nasza wina, nie nasz problem. Katastrofa klimatyczna w oczach Polek i Polaków

Katastrofa klimatyczna jest faktem. Mimo, że część polityków stara się nam wmówić, że jest inaczej, 97% naukowców potwierdza twardymi danymi, że człowiek odpowiada za globalne ocieplenie. Wydobywanie kopalnych złóż, wycinka lasów, przemysłowe rolnictwo, masowa hodowla zwierząt, nieograniczona konsumpcja to działania człowieka, które doprowadziły do podwyższenia stężenia dwutlenku węgla w atmosferze. Pojawienie się na świecie pandemii COVID- 19 to swego rodzaju „zły omen” w odpowiedzi na to, jak człowiek traktuje przyrodę i zwierzęta. Czy będzie to dla nas przestrogą?

Niniejszy raport przedstawia stosunek Polek i Polaków do katastrofy klimatycznej. Jest pierwszym takim badaniem przeprowadzonym podczas pandemii. Analizuje i podsumowuje badania z ostatnich lat przedstawiające podejście do szeroko pojętych tematów związanych z ochroną środowiska tj. zmiany klimatu, palenia węglem, segregacji śmieci, podróży samochodem, diety roślinnej itd., następnie bada i konfrontuje to podejście z pandemią. Zadaje pytania o stosunek młodszego i starszego pokolenia do kwestii zmiany klimatu. Chociaż raport stanowi tylko „wycinek” postaw Polek i Polaków, to wskazuje na pewne trendy odnośnie stosunku do zmiany klimatu, które kształtują się w konfrontacji z ograniczeniami, jakie nałożył na nas reżim sanitarny.

W świetle wyników postawy proklimatyczne powinny być, według autorów i autorek, w Polsce prezentowane jako element zmian stylu i modelu dobrego życia, ale w zgodzie z aspiracjami dotyczącymi jego jakości. Z pewnością nie jako wyraz przymusu samoograniczeń, ascezy czy kolejnych – po kryzysie lat 80. i transformacji – wyrzeczeń wymuszonych „koniecznością historyczną”, ewentualnie moralnym szantażem związanym z odpowiedzialnością moralną za los najbardziej poszkodowanych.